WH...

Ne yazmak istediðimi bilmeden açtým bu defteri
Neden elime aldým bunca zaman sonra bu mahberi
Olmadan herhangi bir uyak herhangi bir hece
Yazdýrýyor bu kalem sen diye birkaç satýr tümce

Aylar yýlý peþinden getirdiði gece aklýndaydý yaþadýðý her minik duygu bile
Belkide ondandýr geceleri yazmasý bütün aklýndakilerle
Bilse de her geçen gece ona daha fazla imkansýz olduðunu
Bilmezsin ki neler denedi öðrenebilmek için imkansýz olaný untumanýn imaksýz olduðunu

Var demek ki onun için halen çaresi kalmamýþ bir fakirin ümidi
En baþta olsaydý elinde erkenden tanýma fýrsatý elbet o da isterdi
Kiminin eline sunuluyor altýn tepsiyle göremediði açalya çiçeði
Kimi de istiyor ondan tek bir tebessüm yakalayabilmeði

Görüyorken böyle bir eþitsizliði tek çare bekledi senden teklifine eveti
Yine bilmezsin ki o kütüphanenin onun için ne anlam ifade ettiðini
Arada giremeði halde önünde penceresini uzun uzun seyrettiði
Merdivenlerinde oturup unutmak istediði mazideki keþkeleri

Ardýndan yol dönüþü uðradýðý derhane ve parký
Onun seyettiðinden bi’haber orada salýncakta sallanýþýn
Doyumsuz bir manzaraya dalmaktý onun için
Tek bir farkla, sadece 5 dakikasý vardý



Bir gün yakýn bir arkadaþým kütüphanede yanýnda oturan kýz için bir þiir yazmýþtý
O, ara vermek için masadan ayrýldýðýnda masasýnýn gözüyle okuyabileceði bir köþesine koydu þiirini
Epey de yazmýþtý, ben ona kýzýn fark edemeyebileceðini böylece boþa gidebileceðini söylemiþtim
Oysaki onun için önemli olan kýzýn þiiri okumasýndan çok o birkaç saatte ona yaþattýðý hissiyatý kaleme alabilmesiydi...


:)
Sosyal Medyada Paylaşın: