HAN-I YAĞMA

Han – ý yaðma

Azizlik mertebesinde olduðunu zannediyorsun.
Bilmez gibisin günah çýkarmak -bir kere-
Cevabýný bildiðin kaç soru kaldý ki.
Çepkenin iyice –eskidi- farkýnda mýsýn?

Dinçsin görüyorum ama -yaþ geliyor- baksana
Ecel bir anlýk – gaflet uykun bitmez mi?-.
Fevkalade bir âdemoðlusun ki bu kadar rahatsýn.
Gülümsemekte çektiðin zorluðun farkýnda mýsýn?

Hayali ve hayalbaz kim bilir misin?
Iskalamaktan býkmadýn mý? Doðruyu
Ýlk yaz güneþine hiç doyarcasýna baktýn mý?
Kaçamaktan sýkýlmadýn mý? –geçmiþten gelecekten-

Lanetlenmekten býkmadýn mý? Artýk dostum.
Maþatlýða bile gömülmeyeceksin – bu ihanetle-
Okkalý bir yumruk vursan masaya ve kabul etsen hataný.
Öylesine bir rahatlasa kararmýþ ruhun.

Pare pare kurtulsan günahtan.

Rahatýmsýn sanki her gece yataðýna girdiðinde.
Saniyeleri nasýl tüketiyorsun karanlýk ininde.
Þeref kelimesinin anlamýný unutalý kaç yýl oldu.
Tamburamý vursam ki –duymazsýn beni-

Utanmaz demek iltifattýr sana.
Ürkek köpeklere döndün artýk –millet uyandý-
Vaveyla etmen boþuna.
Yiyin efendiler devri geçti – kan emici asalak sürüsü-

Zangýr zangýr –titre þimdi –battýðýn fosseptik çukurunda.


Sosyal Medyada Paylaşın: