ESKİCİ DÜKKANI

Mor gemilerin –usulca sallandýðý-
Kasvet denizlerinde,
Yeniyetme mýsralar –karýþýyor birbirine-
Ve sonra liman –kasaba sessiz-

Ýþte –þafak sökerken ayrýldýðýmýz- kayalýk
-Yeþil mavi düþlerin kýyýsý-

Buralar doðduðumuz ya da öldüðümüz kelimeler.
Bu þiirler –hayallerin gizeminin-
Hem baþý hem sonu
Geceler geçer, gündüzler döner
Kuþ cývýltýlarý
Keskin orman kokusu
Yelkenliler uzaktan göz kýrpýyor
Güneþ batýyor – güllerin soluþu gibi-

Akdeniz mehtabý akþamlar baþlýyor sonra.
Yakamozlar cilveleþiyor ýþýkla,
Dalgalar – kýskanmýþ gibi- uðultuyla dövüyor sahili.
Ay, yýldýzlar – umursamadan- gülüþüyorlar

Sonra sonra –hatýralar çalýyor kapýmý-
Ýþte sorunda bur daya dostlar
Ben yaþanýlan geçmiþi çoktan
Eskici dükkânýna hibe ettim.
Peki, bu kapýmý çalan kim
Geçmiþin huzursuz arzularýmýn,
Geleceðin yaþanmamýþ acýlarý mý?...


Sosyal Medyada Paylaşın: