Şavk
Karanlýk sessiz kalýr…
...evin etrafýna buðulu ýþýk süzülür pencereden düþen þavk girdaplarý
odayý ince tozla kaplarken
tüm nesneler sessiz mabet gibi
tütün ve kahve kokusu eþliðinde
piyano ve keman gürlemesinde
her saatin derinleþen ýzdýrabý
sensizliðin gölgesi gözün algýsý
her gün aðaran her aný suskun
ýssýz bir günün sonuna açýlan
bahçede hýþýrdayan yapraklarýn
rüzgarýn ayaz senfonik mýrýltýsý
en kýrýlgan kristaller kadar narin
yazýlan kelimeyi okumak için yaþa
yazmaktadýr duygularýn aynasýnda
kýsýr bir döngü hissedilen ölümler
pencereden sýzan karanlýkta diriliþ
göð gümüþe çalan sessizlik nehri
kuzgunlar tellerde dinleniyorlar
seni aramak için gözlerini arýyorum
ipliksi aðlar sarmýþ duvarýn tümünü
son olmak istiyorum gölge gibi
gölgeleri yok eden son þavk gibi
son nefesle küflenen ekmek gibi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.