Liesel/Kitap Hırsızı

’Bu þiir;

Anneme,

Erdal Erenler nezdinde evlatlarý ellerinden alýnan analara ve

Liesel’in anýsýna ithaf edilmiþtir.’



’Nefesinde doðdum

Dudaklarýnda öleceðim...’


Ceviz aðacýnýn sayrýsýnda

Ýspinozlar susmuyordu o sabah

Çilekler beyaz çiçeklerini açmýþ

Tökezleyen doðaya kur yapýyorlardý

Az uzaktan can eriðinin

Türküsü derleniyordu

’Týrmanacak daðým olsa...’


Dingin bakýþlarýmla

Yeþilin yeþille savaþýný seyrediyordum

Oysa usumda

Kitap Hýrsýzýnýn Liesel’i

Rudy’nin sarý saçlarýnda ölüm kokluyordu

Gün korkusu sarýyordu

Anneler günümü

Yoktu artýk!


Güneþ

Arada yokluyordu tenimi

Elma aðacýndan doðru

Bir þarký sarýyordu bahçeyi

Liesel düþleniyordu!


Hans Hubbermann dokunurken

Akordeonun beyaz sivri diþlerine

Siyahlarýnda

Koluyla yüzündeki gülümsemeyi silerek

Marx ürperiyordu Judich’liðinde


Çayýr

Çimen

Filize durmuþ viþne

Ya da her ne varsa...


Ilgýn bir rüzgar esiyor ve

Ulukaya’dan bir þarký dolanýyor þehri

Köçekler

Öfke salýnýmlarýnda

Ziller suskun...


Netekim’le Führer ayný anda

-Ama hala bir eksikle-

Cehenneme düþüyorlardý

Erdal açýyordu cehennemin kapýsýný

Karýþýyordu bir kez daha faþizmin kokusu

Boynunda yaðlý urgan

Geldin ya diyor!

Artýk ölsem de gam yemem...


Ruhi Su dinliyorum

Serçe kanatlarýnda soluksuz

’Bilmem þu feleðin bende nesi var’

Dokunuyor sazýnda

Ve

Hepsinden aðýrý

Kendi yanýtlýyor

Çözülmemiþ bulmacalarýný

Ezan okunuyordu

Kaldýrým Mahallesinden

’Eþhedu En La Ýlahe Ýllallah...’

Ardý sýra

Geliyordu Bozmeþe’den cevabý

’Ve Eþhedü Enne Muhammeden Âbduhu ve Resuluhu’


Bulutlar beyazdan griye

Dönüyor Himmel sokaðýnda

Üþüyor hava

Liesel gökyüzünü kazýyor

G/özlerime...


Hasrete sarýyor yüreðim

Gün öðleden sonra vuruyor

Bakla çiçeklerinde

Soluklanýyor umut

Körpe semizotlarý boy veriyor

Çekiliyor hatýralarým suskunluðuma


Keþke diyorum

Keþke

Þu an Bakacak tepesinde olup

Liesel’e el sallasaydým

Sydney’de buluþsaydýk kitap hýrsýzýyla

Anneler gününü kutlasaydýk!

’O’ terkeden annesiyle Rosa

Arasýnda gidip gelirken

Ben Yeni Cuma’dan Yoroz burnuna

Devinseydim biteviye

Anlatýr mýydý annem?

Muazzam’ýn yol haritalarýný


Pazen entariler dikse gene

Aðýrlýklar düzse kýna yakmýþ gelinlere

Vursa kemençe

Coþkundere hazýyla

’Atmacayi vurdilar bir avuç kani için’

Dese Süreyya Davulcuoðlu

Dönense kaynanalar

Kürekler dursa aðaca dayalý

Toprak b/ellenmeyi beklese

Soðanlar sofralýk hale gelse

Kýz memeli bezelyeler

Büyüse çýðlýk çýðlýða

Akýp g/itse gün

Liesel öpse Rudy’i bir kez dudaklarýndan

Düþse Kitap Hýrsýzý!


Ben

Sana

B/aðlansam

Aralansa kapýsý

Düþünlerimin de

Dalsa içine hüzünlerimin

Bir kýrlangýç daha

Yuvalansa Liesel’in saçlarýnda

Kerpiç odalarýn voltalarýnda

Siren sesleriyle karýþýk

’Kasvetli Pazar’ yankýlansa

Seslense Denizkýzýyla Liesel

Sussa

Ölüm!

Çalsa kapýmý annem

Öpsem ellerinden günün

Üþümesem!


Not: Bu þiirde; Markus Zusak’ýn ’Kitap Hýrsýzý’ adlý romanýndan, Erdal Eren’leri ellerinden alýnan annelerden ve annem Muazzam Ergüney’in her gün artan hasretinden ve Ulus/Bartýn’daki bahçemizden esinlenilmiþtir.



Sosyal Medyada Paylaşın: