Trenler Gelir Gider

Trenler gelir gider sürekli bu þehre;
Neþe mi taþýr, gam mý bilinmez.
Bir fukara yolcuyum hasret çölünde
Raylara deðil, kumlara hiç deðil,
Gözbebeklerime kazýdým adýný,
Gayri silinmez.

Daha aldanýr mýyým yalancý baharlara?
Bin bir yerden patlasa da tomurcuklar.
Kaç mevsim geçti sensiz, bilir misin?
Sensiz baharlar sürgündür bana yâr.
Sevdanýn tozu bile deðse
Zembereði boþanýverir kalbimin
Hayalinle sarmaþýðým sehere kadar.
Bebek masumiyetiyle göz kýrpar
Sevdamýzdan kalan aziz hatýralar.

Avutamaz gönlümü hiçbir zaman
Giderken verdiðin kýrýk oyuncaklar.
Dizimde olmayýnca dizlerin,
Elimde olmayýnca valizlerin.
Bir iz aradým senden
Gecemi aydýnlatacak bir iz,
Meskenim, gittiðin son istasyon.

Trenler gelir gider sürekli bu þehre;
Neþe de taþýr, gam da
Sabah da geçer, akþam da.
Bir sen gelmezsin sevdiðim,
Bir sen…

*****
(2019 Haziran ayýnda Bizim Ece Dergisi Sahibi / Þair Ahmet OTMAN tarafýndan hazýrlanan Bizim Ece Þairler Antolojisi: 2019’da yer almýþtýr.)
*****
(Ýlk yazýlýþ tarihi: 09/11/2007, 12:15; Elâzýð)
(Son tashih zamaný: 26/12/2021, 22:57; Þeker Toki-2, Kocasinan, Kayseri)
Sosyal Medyada Paylaşın: