Ýçimizde biriktirdiðimiz yaralarýn tutsaðý olduk. Öyle çok kanadýk , Öyle çok vurulduk ki , Þimdilerde korkuyoruz ...
Hep kursaðýmýzda kanadý sevinçler, Kelimelerimiz hep yarým, Hep yaralý bir kuþ gibi kafese alýnmýþ yüreðimiz, Sesimiz lal ! Uçmaya korkuyoruz ...
Yaramýza her dokunan kendi izini býrakýp gitti. Her giden bizden bir parça alýp gitti. Þimdi güvenemiyorsak kimselere, Artýk yüreðimizi açmaya korkuyorsak, Bu sevmeyi bilmedigimizden deðil ! Benim bildiðim sevdanýn kalmadýðýndan ...
Yüreðimdeki resmin hala o müstesna yerinde ! Hala kýrýk notalar içersinde söyleniyor þarkýmýz ! Gözlerinden öpen dizelerimin her kelimesinde ! Seninle seviþir gibi ilmek ilmek dokuduðum her þiirimde Hala Seni Seviyorum !!!
Bu zamandaki sevgiler ; Kimin suçu bilmiyorum Ama, Biz bu zamanýn uzaðýnda kalmýþýz !!!
✍️✍️✍️
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mbuas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.