zoraki palyaço

Bir palyaço vardý.
Kavurucu sýcaðýn altýnda çalýþmak zorunda olan.
Birkaç çocuk iþinin hakkýný vermesini saðlýyordu.
Onlar saðolsunlar, akýp giden onca kalabalýðýn ortasýnda,
Ýyi ki onlar vardý...
Herkesin farklý bir telaþý vardý.
Dükkan sahibi açýlýþtan kimbilir ne kadar önce,
Kazancýný kaç kez hesaplayarak uyuyakalmýþtý.
Meydan kalabalýktý, ama herkesin bir telaþý vardý.
Yine de telaþý olmayan birkaç çocuk vardý.
Duraksadým utanarak...
Aslýnda benim de iþim vardý, ama biraz duraksadým.
Birkaç dakika belki birþey kazandýrýr diye umut ederek.
Onca kalabalýðýn ortasýnda böyle hayalperest biri de vardý.
Emeðin para etmediði dünyada umudun adý mý anýlýrdý?
Ama umut etmek için de para lazýmdý? Her neyse..
Biraz sonra ayrýldým, palyaçoluk ona göre deðildi.
Eðitimli bir hali vardý, güldürmeyi býrak acýnasý bir hali vardý.
Ne iþinden keyif alýyordu, ne de bu iþ için yaratýlmýþtý.
Yine de o güneþin altýnda, o tere deðecek bari yevmiye alsaydý!
Yabancý, tuhaflar bakýþlar altýndaki ezikliðini saymýyorum bile.
Olsun, belki o buna razýydý, belki bu þartlarý hesaplamýþtý.
...









Sosyal Medyada Paylaşın: