Yeþil tepelerde nazlý bir ceylandý. Su perisi kamaþtýrdý gözünü, Ayaðý kaydý. Harmanlandý, ateþlere yandý. Hasret çekti,gün saydý. Suyla demlikte buluþtular. Su yaralandý yüreðinden. Daha dökülmeden bardaða, Kan rengini aldý... Oysa, ortada ne kan , Ne kan davasý vardý!
Ta eski zamanlardan, Bugüne efsanelerde yer aldý. Sohbetlerin vazgeçilmeyen çeþnisi, Tiryakinin mutadý çaydý. Ne devrandan þikayet etti, Ne saltanat aradý. Mütevazýydý alabildiðine, Bir o kadar da vakur.
Fakir sofralarýnda, Ýftarda, sahurda hep o vardý; Ama teferruatlý deðildi, Demlemesi incelik istese de kolaydý. Suyun gönlü kanadý Bardaða dökülen güzellin adý çaydý. Rize,18.07.2008 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.