Unuttuðum yerden yakýyorsun beni hemde defalarca Tam unuttum diyorum kalbim tamda sükunete eriyor Sonra bir þarký çalýyor O þarkýda ki giden adam sen oluyorsun Bende köþe baþýnda Hýçkýra hýçkýra aðlayan Umutlarýnýn üstüne asfalt dökülmüþ kadýnda ben oluyorum...
Nefessiz kalýp Yokluðunun yaþattýðý travmalarý tekrar tekrar Yaþýyorum her an Gitmiyorsun Yol arýyorum gitmen icin benden ama bulamýyorum. Tam gittin diyorum Rüyalarýma dalýyorsun Geldim diyorsun Umudumu asfalttan sökercesine...
Sonra tam ellerimi tutacakken Yine gölgelerin arasýna karýþýp Kayboluyorsun Ve ben yine bulamýyorum seni bulamýyor yakalayamiyorum Gölgeni bile.
Ýnsan kaç kere ölür be adam Kaç kere öldürülür Yokluðuyla kaç kere terbiye edilir ki Adam
Git adam git artýk Geldiðin o ilk gün gibi git Sil sana dair tüm duygularýmý Aþkýmý sevgimi nefretimi Alda öyle git
Býrakma böyle beni yarým Býrakma böyle beni eksik Býrakma böyle beni umutsuz Böyle sensiz. Git be adam Unutttur da kendini Öyle git...
Nevin Aktekin Gülfirat
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevin Aktekin Gülfırat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.