Sen sanýyorsun ki þimdi koca bir kuþun üstünde uçuyorum Gökyüzünün maviliði tenime iþlemiþ Aklýmdaysa ne bir düþünce, ne bir kaygý...
Ellerimde yazdýðým her þiir bir elmas gibi Parýldayýþý tenimin, rüzgarýn önümde eðiliþi... Hiç umrumda deðil aþaðýda kopan kýyamet Ve yine umursamam ölenleri, Ve yine bilmem, benden uzakta olaný biteni
Þimdi sen sanýyorsun ki bir kuþa yük olmayý umursamadýðýmý Gözlerimi güneþe aþýk sanýyorsun; Diþlerimi ve ellerimi pamuk kadar hafif, Bir kuþ için bile empati kuramadýðýmý.
Ben de haklý olup olmadýðýný bilmiyorum Bazen düþünmek geliyor içime, Hatta bazen taþýyor bile Öyledir ki uçabilmek sandýðýndan daha çok övgü hakediyor Tüm bunlar aklýmý bir dakikalýðýna meþgul etse de...
Sosyal Medyada Paylaşın:
lunates8 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.