Kýrk yamalý bohçayý, kýrk düðümle baðlamýþ, Sarýp sarmaladýðý; yýllanmýþ hatýralar. Bulutlardan nem kapmýþ; için, için aðlamýþ, Her geçen gün büyümüþ, dallanmýþ hatýralar.
Güneþin ilk ýþýðý vururken doruklara, Çiy tanesi düþmüþtü çaðlayla, koruklara, Rüzgârýn azizliði hep gönlü buruklara, Elindeki son kozu kullanmýþ hatýralar.
Geçmiþimin üstünü örten bir kara duhan, Hayat dediðin zaten; nihan içinde nihan, Kulun kaderinde var; ömür boyu imtihan, Bütün var gücü ile çullanmýþ hatýralar.
Geçmiþi kurcaladým, ne acýlar tatmýþým, Bir sevdanýn uðruna boþuna mý yatmýþým? Þimdi biraz uslanmýþ, defteri kapatmýþým, Bir idam sehpasýnda sallanmýþ hatýralar.
Bazý günler üþüdüm, bazý günler de yandým, Sabreyledim dertlere, zor olsa da dayandým, Yýllar geçip gitse de; acýsý kalýr sandým, Zaman dertleri silmiþ, ballanmýþ hatýralar.
Sabri Koca
*duhan: duman *nihan: sýr, gizli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.