Soðuk iklimlerde açan bir goncaydým ben.
Beyaz tenimin kokusu bozkýrlardan duyulurdu.
Gözlerim vardý ýþýk ýþýk parlayan,
Bir bazilika da son buldu…
Hýrçýndým bir okyanusun dalgalarý kadar.
Vuruyordum saçlarýma deðen taraklara.
Yoktum, yoktu, yoktular.
Beni on dördünde sýlamdan ayýrdýlar…
Geldim atýn sýrtýnda bir cihana.
Cihan ki cihan umma…
Libaslar serdiler önüme,
Giyinmiþti oysa Roxelena acýlarýyla…
Anlatýyorlardý anlamýyordu bu beden.
Bakýyorlardý da görmüyorlardý beni,
Erkek miydi yoksa benden mi?
Harem Aðasý dedikleri belli deðildi…
Güneþ yüzünü göstermiyordu bana.
Soðuktu duvarlarý bu bazilikanýn.
Derken toparlandý aklým / baðýrdým.
Huzuruna çýktýðým sultanýmýn güneþinde aydýnlandým…
Elâ gözleri vardý ve uzun bir burnu.
“Neylersin bre” dedi ben sustum.
O en büyüktü gördüm ki güldüm,
Þen olaydý gülüþüm…
Anladým þen bir sevinç kapladý içimi.
Yüzüme yayýlý verdi aþkýn her bir biçimi.
Daðýldý ifadem yalnýzca güldüm,
Hürrem dedi bana ben yine güldüm…
Ýlk gece mi kimse bilmez.
Desinler reddettim desinler sevdim.
Kadýný olamayacaksam eðer,
Yoktu bir hükümetim…
Sonra aþk emretti bir Sultan aldým kucaðýma.
Baþladý iþte o an içerimde sancýlar,
Ya ölüm ya düðündü sonumuz.
Ana olmak Hürrem olmaktan zormuþ…
Dedim; “baðýþla bu caný gidelim yolumuza”
Tahtý himaye de vardý bir tek Mustafa.
Kanunum olmaz dedi,
Kadýný eyledi beni…
Ardýna baþladý bir celale.
Dediler evvel iblis Hürrem ‘e.
Roxelena almadý hiçbirini kaile,
Dedi dört Sultaným var baþýndan kimseye ne…
Ýþte böyle saldý nam cihana Hürrem.
Ardýmda bir sultan daha gelir mi bilmem.
Asi bir küheylandý ana oldu ne görsem,
Adý aþktý / þen gülen…
Roxelena yani Hürrem…
21 Temmuz 2008
NeNa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.