HÜZÜNLÜ EYLÜL

HÜZÜNLÜ EYLÜL
Yine bulutlar kabardý, tek tek düþer  damlalar,
Sanki usulca göçe hazýrlanýyor göçmen turnalar,
Efil efil ayrýlýk þarkýsý gibi esiyor Eylülde rüzgarlar,
Sevdasý büyük olan, Eylül’den korkar mý acep.

Aðaçlar hüzün yaþar, sararýp düþer yapraklarý,
Ömürden geçen gün gibi, çýplak kalacak dallarý,
Bir mevsime sýðýnýp da, kapatma bana kollarý,
Ayrýlýk mevsimi Eylül’ü suçlamak doðru mu acep.

Sen sevginden eminsen, mevsimler neyin nesi,
Feryat eden gönüller de, duyulmaz çýðlýk sesi,
Seven sevdiðine kavuþsun, mutlu olsun hepsi,
Ayrýlýkta bahane hüzünlü Eylül olur mu acep.

Topraðýn kokusu, buram, buram içerime dolar,
Huzur veren yeþillik yavaþtan sarý renge çalar,
Hoyrat esen rüzgarlar, doðayý kýþ ayýna hazýrlar,
Gönüllerde yanan ateþ Eylül’de söner mi acep.

Eylül’den soðuk gönülde, aþk ebedi olur mu?
Aþk heves ise yürekte, verdiði sözde durur mu?
Sevgisi çýkar olanýn, suçlusu Eylül ayý olur mu?
Eylül’de terk edene,  baharda güven olur mu acep.

Ahh deli gönül yine mevsim Eylül’ü yaþýyorsun,
Aþký, sevdayý mýsralara dökmeye kanmýyorsun,
Ne kadar vefasýz yarsýn, halimi hiç sormuyorsun,
Yüreði yetersiz olanýn bahanesi eylül olur mu acep.

Sosyal Medyada Paylaşın: