Karavanam

Yarým yamalak gulüþlerim gelir aklýma,
Her rüzgar estiginde. koyu mavi renkli bir çantam vardi taaa eskilerden..
Icerisinde karavanam,
Minnacýk ekmek parçasý ve birkac dilim peynir.
Koyulurdum uzakça yollara.
Istemezdim akþam olmasýný,
"Çobanlýk kutsal yahu" derdim çocuk aklýmla.
Yollar uzadýkça uzardý.
Yürürdüm, ben arkada,
Kuzularým önde.
Birkaç kavak agacýna baþ harfimi kazýrdým.
En beðendiðim çiçekleri toplar ,
Henüz okumadigim kitaplarýn arasýnda kuruturdum.
Hayrandým daðlara ,taþlara ,böceklere,çiçeklere..
Hatta elektrik direklerinin fincanlarýný kýrardým babamýn bana heyecanla yaptýðý sapan ile.
Yollar uzadýkça uzardý.
Yürürdüm göðe doðru,
Istemezdim akþam olmasýný.
Kimi kez kuzularýma masal anlatýrdým,
Bir varmýþ bir yokmuslarla
Biri leyla olurdu diðeri hiç gelmezdi.
Kimi kez daðlara saklanirdim.
Ben aglardim sen hiç bilmezdin.
Þimdi akþam oldu,
Yol bitti.
Hatta fincanlý elektrik direkleri yok artýk.
Ne leyla var ortalýkta ne de sevda.
Beyaz badanalý evler yýkýk,
Gök siyah,
Çocuklar aç,
Çantam yok...
Gülnaz...
Sosyal Medyada Paylaşın: