Söz yorgunu düþlerden uyanan Masallarýn kutsanmýþ kalbi Kargýlarýný kirpik diye astýðýn Gözlerinden / daha mahrem uykum yok.
Sancýlarýnda soluklanmamýþ / topraðýndan geçmemiþ izim Ki ayaklarým doðmamýþ daha Aþkýndan gelen kýyamlara Bu meçhul kimin (kimim-ki)
Hangi aydýnlýða baksam Karanlýk hayâ eder/ suretini giymiþ tümcelerden Bilmem! bilemedim ki… yaþam diye zerresini duyumsadýðým / kar Yangýn mýydýn-susadýðým-seraplardan ýrak
Sýzýlarýn solgun – yitik ve maðrur – Bir çocuk gibi / ýradýðým aþk Tozlu ellerini diline vererek Gözlerimde yýkadýðýn – ne ki? Ýs pas tutar mý? Þamdan kir akýtýr mý?
Uzak duvarlar-dokuma mim/sizliðini Aðlak örgüme bezenmiþ Kara bir taþla deðen / alnýmdaki rahleme Kaçýncý arafýný yaþýyor bilmem-bilemedim ki Ruhunu tavaf eden yüreðim. (Aþk Uykusu 27 sayfa)
Sosyal Medyada Paylaşın:
isakaratepe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.