Erkek Adam

“Aþk” dedi, adam.
“Ne anlatýlýr, ne yaþanýr... Aþk, fark edilir...
O, yanýnda olmadýðýnda nefes alamazsýn ama camý açýnca geçecek sanýrsýn.
Yanýndan geçtiðinde ateþ basar fakat sen bunu havanýn sýcaklýðýna verirsin.
Bir gün gider ve bir boþluk hissedersin solunda bir yerlerde…
Sen boþluðu doldurmanýn yollarýný ararken,
sebebini düþünürken;
biri yakandan tutup sarsar seni.
‘Aþýk olmuþsun sen be adam! Üstün baþýn aþk kokuyor!’ der.
Kýsa bir an; susar ve düþünürsün.
Onunlayken ve onsuzken ki zamanlarýný kýyaslarsýn.
Ardýndan ciðerine nefes girmesini engellercesine koþar, arar durursun aþkýný.
Onu bulduðunda da sýkýca sarmalar,
Ve ‘Aþýk olmuþum ben be kadýn! Üstüm baþým sen kokuyor!’ dersin.”
Ama demedi.
Hiçbir zaman söylemedi, söyleyemedi sevdiðini...

Tam karþýsýndaki evin penceresinden onu gördü.
Geç kaldýðý aþkýný…
Gözleri doldu hafifçe.
O an ayaða hýzlýca kalktý ve ayný hýzla kapattý perdelerini.
Ellerini nereye koyacaðýný bilemez gibiydi.
Sadece ellerini mi?
Þimdi kendini bile nereye koymasý gerektiðinden bihaberdi.
Durdu bir süre öylece...
Hiç hareket edemiyor gibi, bir felçli gibi durdu...
Aðlama isteðini daha fazla bastýramazdý
Bu yüzden sarsýlarak ama sessizce aðlamaya baþladý.
Oysa ne çok ihtiyacý vardý baðýrmaya...
Çocuk gibi tepinmeye, ne çok ihtiyacý vardý bir bilseniz…
Ama yapamýyordu iþte!

-Dýþarýda esip gürleyen o adam, istediðini alan o adam;
Þimdi küçücüktü. Savunmasýzdý…-

Biraz önce ne güzel derdi yok gibi gülüyor, eðleniyordu.
Olmasý gereken de buydu, ona göre.
Acýsýný susarak, bir þeylerden kaçarak, içerek, uzaklara dalarak, düþünmemeye çalýþarak, sahte geyik muhabbetlere sahte kahkahalar atarak ve çok mutluymuþ gibi gözükerek; baðýra baðýra susarak yaþamalýydý acýsýný.
Çünkü erkek adam, nasýl öldüðünü belli eder mi hiç?
Sosyal Medyada Paylaşın: