Çocukken anlamazdým hiç annemin çiçekleri bir o kadar sevipde neden evimizde bakmak istemediðini Bir gün bunu sevdiðime anlattým oda güldü ve bundan bir zaman sonra bir þey demeden gitti Zaman geçsede ben hala onu seviyor ve elde etmekten bir o kadar korkuyordum Ben belkide beni biliyordum o bilmezdi bilemezdi Anneme gelince oda kýþtan korkarmýþ galiba benim öyle bir kýþým varki hiç bitmeyecek bitmek bilmeyecek Bilmiþti ve gitti Bazý çiçekler baharý sevecek ve sadece baharda yeþerecek Ben kýþýmla yalnýz yaþamayý öðrendim O ise baharý beklemeyi
Sosyal Medyada Paylaşın:
ragıp aktaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.