KURU BİR YAPRAK GİBİ SARARDIM SOLDUM
Her gün de düþünmekten, inan periþan oldum
Kuru bir yaprak gibi, sarardým soldum ben de
Sevginle ben bir deli, bil ki divane oldum
Kuru bir yaprak gibi, sarardým soldum ben de ...
Senden öðrendim inan, böyle güzel sevmeyi
Yaþarken hep aðladým unuttum ben gülmeyi
Görmedim ben de asla dertsiz hiç bir kimseyi
Kuru bir yaprak gibi sarardým soldum ben de...
Ne kadar uzak olsan, unutma beni dinle
Harman olmuþum ben de, inan hep o sevginle
Ne olur artýk beni, çok sevdiðini söyle
Kuru bir yaprak gibi, sarardým soldum ben de...
Þimdi sen hala bana, çok soru soruyorsun
Sevdiðim bir kez olsun belli de etmiyorsun
Peþinden hep koþtukça, nasýl þýmarýyorsun
Kuru bir yaprak gibi, sarardým soldum yine...
Zaten sen beni asla, artýk hiç sevmiyorsun
Belki bir baþkasýyla, beni aldatýyorsun
Dertlerimle sen hala, beni kahrediyorsun
Kuru bir yaprak gibi, sarardým soldum yine...
Behçet Bük Eskiþehir
Güftem 18.9.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.