ve sen sevgili gün solduðunda, kendine, kendin olduðunda, taþarcasýna bana, bize dolduðunda gel usulca ve sýkýca dokun susayan bedenime, ruhuma
,
bize, tanrýya olan inancýma nokta olabilmiþ olsam da aþka ve insan telaþýma hep virgülüm sonunda ah benim sevabýma gün/ah kataným, solumda ebedi yataným iki nokta üst üsteyiz galiba þimdi aç bir parantez dudaklarýma ve sýkýca öp bizi…
. . . //
ilhanaþýcýeylülikibinyirmi
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.