Pusulayý kaybettik, kaldý tek küreðimiz, Yelkenler suya battý, kýrýldý direðimiz, Dalgalarda kayboldu sökülen yüreðimiz, Kartalýn pençesinde bir çiðnem etim kaldý.
Bütün ýþýklar söndü, karanlýða büründük, Yürümeyi unuttuk, hep yerlerde süründük, Ýçimiz kan aðlarken, mutlu gibi göründük, Ne ustanýn huþusu, ne sazda ritim kaldý.
Taþýmýyor ayaklar, yorgun düþen bedeni, Gözlerim fark etmiyor geleni ve gideni, Keþke bilebilseydik bize cefa edeni, Dalgalarýn önünde yýkýk bir setim kaldý.
Tutunduðum ne varsa, zamanla hep kuruyor, Dün yanýmda olanlar, bu gün karþý duruyor, Aynaya düþen aksim benden hesap soruyor, Bir türlü çözülmeyen, meçhul siretim kaldý.
Sabri Koca
*siret: bir kimsenin iç hali
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.