Düşlerim Üşüyor Sensiz (1)

(gidenlerin ardýndan -karmaþýk duygular-memleket, aþk, hüzün ve hasret halleri)

Kar altýnda
Yapraksýz çýrýlçýplak titreþen bir aðacým ben
Baharlarý düþleyen…

Halkým ben
Akkuyu’da, Sinop’ta… Yüreðine ölüm santralleri kurulan
Roboski’de parçalanan kaçakçýyým
Kürt’üm
Yüreðinde tahrip gücü yüksek bombalar patlatýlan
Türk’üm, Laz’ým, Çerkez’im, Ermeni’yim…
Alevi’yim, Sünni’yim, Süryani’yim…
Her halimle insaným yani -insanýn her haliyim-
Cizre’de çocuklarýn gözyaþý
Kanayan hançer yarasýyým
Delik deþik bir duvar ardýyým kurþunlarla vurulan
Dondurucuda saklanan bir çocuk ölüsüyüm…
Ýpin ucunda; yaþamýn en kör…
En ters…/ en uzak…/ en dönülmez noktasýnda sallanýp duran
Sersefil bir intihar anýyým; iþsiz bir babanýn…
Rize’de Havva anayým; bin yýllýk çýnar;
Baþý göðe/ ayaklarý yeryüzüne kök salan…
Günlerden Cumartesi
Kaçýrýlan çocuk sesi: Annee! Anneee! Anneeeee!
Annelerin elindeki mahzun resim
Mis gibi çocuk kokan kýrmýzý bir karanfilim;
Ýki kolunda altý polis yerlerde sürüklenen…

Yüreðim üþüyor ateþ altýnda yanarken ülkem
Köklerim kuruyor, gövdem çürüyor
Sýcaklýðýný düþlüyorum ay ýþýðýnda parýldayan gülüþünün
Düþlerim
Düþlerim üþüyor sensiz
Buzlar sarkýyor avuçlarýmdan
Çýðlar düþüyor yüreðime
Bakýþlarýný özlüyorum
Gözlerinden, gözlerinden öpüyorum seni…

Mayýs 2017

Sosyal Medyada Paylaşın: