AVLULARIN ŞARKISI

I.
Ellerin mi soðuk zer’i…
Kötülüðün galip geldikleri
Ýyiliðimizin hassas oluþlarýndandýr.

Hangi neþter
Hangi iþkence
Hangi dört duvar aðýtlarýný saklarken
Yaralarýný ninni diye söylediðim avutulmuþtuk
Terini sildiðim bir gecenin
Özgürlüðe bakýþý kadar anlamlý.

Acýlar biriktirdiðin saçlarýný ayýkladým uyurken
Kurak bir ayrýlýk vakti Kerbela’da yüreðim
Kaçýncý yaðmur sürmesiydi kirpik acýtan
Hadi avuçlarýmdan su iç þimdi piþmanlýk
Ben öfkeyi yüreðimle döverim nasýl olsa…

II.

Ezberimde lakin ben/zer’i…
Kim sevenin yanýnda
Kim haklý ya da haksýz
Kim inancýný çiðner
Kim cehaletin baþkaný
Kim emeði kuldan sömürür
Kim daha fazla geçinir
Bir gün bana sor.

Cahilden kalbimi koru tanrým
Ýnsan kýlýðýna soyunanlar var.

III.

Ve sen þimdi zer’i…
Þu an kirpiklerini kýrýp boyun eðdiðin geceye
Iþýk’lar düþtü gökyüzündeki dolunaydan
Kayarken gökyüzünde yýldýzlarý umudun
Eksilir parmaklarýndan ellerim.

Oysaki
Kýyýmdan bir serçe geçse haberin olur
Kýyýndan bir aþk geçti
Lakin
Gölgesi yok yüreðimin.

IV.

Sim ü zer…
Ve neden sonra
Anladým kalbi üþüyenin
Yani ulu orta öylece
Her þeye raðmen ki korunmasýzlýðýndan
Hal bilmezlerin kýyýmýna yakýn
Aþina bir yerlerden
Tanrým!
Karda ceketsiz gezen
Gölgeler titrer mi sanrýdan.

V.

Þimdi korkma kýyýlarýmdan
Usul usul geçer kýrlangýçlar
Oysaki ne çok yanlýþ bilinirdi özgürlük.

Mecbur býrakýlanlar bilmezken
Dünya bir hapishaneyken ki
Penceresizliði bilirim demir soluyan tavanlardan
Belli belirsiz yaðmur sesi saçaklardan
Iþýksýz bir kitaba benzer
Aðýr öksürük sesi yayýlýr geceden
Paslý bir ranzanýn kýyýsýna çizdiðim
Eðik yazýlmýþ adýnýn tozunu silerken
Fýsýldar eski zaman rüzgârý
“Yürekler özgürdür”
Mecburiyeti olmaz bir aþka gidiþin.

VI.

Avlularýn þarkýsý
Ah zer’i
Kaç asýr sevmiþim seni
Gölgemin süründüðü kadar ki
Güneþe ve onu tutan el’e
Kalbimin inancý kadar suretim.

Katreler örüyorum yüreðimden
Aklýma acz olur dilim
Gönül kabul buyur
Aþkýn lügati yok
Hakikati zer’inden.
Sosyal Medyada Paylaşın: