İnsan!
Ýnsan!
Takvim ömürden kopan bir yaprak,
Her an taputu tanýyor insan,
Yere çalýyor bu kara toprak,
Günah yüküyle yanýyor insan!
Giden zamanlar geri gelmiyor,
"Keþke"lerle hiç kupa dolmuyor,
Avuntularla iþler olmuyor,
Hayatý bitmez sanýyor insan!
Ölüm her daim bizi bekliyor,
Gece ve gündüz caný yokluyor,
Mezara sokup aný saklýyor,
Yalan dünyaya kanýyor insan!
Aymazlýklara gülüp geçiyor,
Akýlsýzlýkla zehir içiyor,
Hakký býrakýp þerri seçiyor,
Derekelere iniyor insan!
Kazým Öztürk (ÖZTÜRKÇE) 24 Þubat 2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.