Kalemim ve ben !
Ýþi hakký yazmaktýr, sipsivridir hep ucu.
Kalemimin önünde, bazen ben de duramam.
Yalanlar süslü püslü, hakikatler hep acý.
Hakikatin dýþýnda, düþ de olsa kuramam !
Uzak yakýn kim varsa, nasiplenmiþtir ondan.
Ayýrt etmez, içinde, renkler vardýr her tondan.
Yazarken sanki ruhu, sýyýrýr alýr tenden.
Ben ona ne kelepçe, ne de zincir vuramam !
Azat ettim ben onu, ne isterse yazacak.
Oynanan oyunlarý, ifþa edip bozacak.
Bazýlarý görünce, çýldýracak, kýzacak.
Baþka türlü kendime, asla hesap veremem.
Yaradan bu ilhamý, bana yaz diye vermiþ.
Artýk benim gibiler, epey az diye vermiþ.
Zulmün kördüðümünü, asýl çöz diye vermiþ.
Yazmazsam hiç bir zaman, rýzasýna eremem!
(Onuncuköylü)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.