Ýçim buruk, elim tutamýyor artýk kalemi, acýyla seyrettim içinden geçerken hayatýn þu alemini! Ýçim buruk, süzülmüþ kaným daðýlýp dökülmüþ her yaným kendimedir isyaným! Uzatsam baþýmý pencereden dýþarýya Dönerim hep geri Bitmeyen bir hasarla! Ýnanmam hem batýla, ama boyun eðdim nazara nasýlda düþürdü zalim felek beni tuzaða … Ýçim buruk, ne kadar yazsam da sýðmaz mektuplara … acým artar her akþam yeniden kederli evlerin kepenkleri kapanýnca Ýçim buruk, aðlarým öksüz bir çocuk gibi güneþ batýþlarýnda sýðýnýrken korkulu gecelerin koynuna!
H. Hüseyin Arslan - 13.09.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Arslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.