Bu yara bizde Hafýz demde efkâr koparýp
Asýrlýk uykularý uyandýrýp sýnýyor
Zamaný tükettikçe yine en baþa sarýp
Yana yakýla içre yerde azýp kanýyor
Yara ki bizde Hafýz nankör bir göz oyunu
Hüsrana uðratarak yaþatmýyor sükunu
Mahzun bitap sinede, ihya etmiþ zebunu
Ne aðlayan gülüyor ne acýlar diniyor
Yaralar bizde Hafýz semirip yerleþiyor
Nabzýmýzý yoklayýp âh ile birleþiyor
Bahara gül diktikçe hazan vakti eþiyor
Cevri cefayý cana zahir safa sanýyor
Bizde ki yara Hafýz âfâký tutan nefes
Az gören gözümüze vurguna hazýr kafes
Müdâfa hattýmýza kafa tutan tiz bir ses
Titreyen ruhumuzda hünerini deniyor
Yara bizde suç Hafýz hatýrsýz abat olur
Dokunduðu kapýya sýrrýyla hayat olur
Ateþi baðra basan azize murat olur
Bu yüzden belki bizi çýðlýðýmýz kýnýyor
Yara çok bizde Hafýz tükenmiþlik duygusu
Aþkýn mayalandýðý sadra umut sargýsý
Üzülen kalpte yoðun belirsizlik kaygýsý
Arz’ýn vadilerinde kadim dostu anýyor
Hafýz bizdeki yara yokluklarý devirir
Ne zerreyi þâd eder ne kuytuda göverir
Seyrinde hangi noksan etrafýný çevirir
Acep kendine mahsus nasýl hâlde yanýyor...
Nezahat YILDIZ KAYA