Dün Yoktun, Bugün Varsın
üstümüzde bir özlem
kýþ kadar soðuk duruyordu
denize hasret
maviye hasret kalmýþ gibiydik
daðlara
yollara
yaþama
ölüme
bir býçak kesiði gibi
bir kelimeye hasret
bir kelimeden ölmüþ gibiyiz
sýmsýký tutunmuþuz umuda
umut karanlýk
kalpler yaralý
gözler yaþla dolu
beklemiþiz güzel günleri
güzel gülüþleri
güzel gözleri
art arda sýralanmýþ vagonlar gibi
bir özlemi sýrtlamýþýz
oysa kalbin alacaðý yük
bir sevda aðýrlýðýný geçmiyordu
bir sevda dediysem
bir dünyanýn yüküne eþitti bu
avazým çýktýðý kadar susup
kendi sessizliðimde boðuluyordum
ve anladým ki
bu dünyada tek baþýnayým
tek baþýna
kendi kendimle yaþýyordum
bir serçenin çýðlýðý kadar mutluluk yetecekken
bir özlemin býrakmýþ olduðu acýyla kalmýþtým ortada
ne yaralarýmý saracak bir el vardý
nede boynuma sarýlacak bir dost
þimdi kalbime dokunsam
ki dokunmaya korkuyorum
beni boðacak kadar kusacaðýný biliyorum
yalnýzlýðýný kusacaðýný da
bir özleme hasret kaldýðýný da
gecesinin gündüzünün olmadýðýný da
her gece aðladýðýný
her sabah güneþsiz kaldýðýný
bazen bu dünyada var olduðumu unutuyorum
yaþamak var olmak mýydý onuda bilmiyordum
yüreðimi yargýlasam
ömür boyu beni hapse atar
suçu üstüme yýkardý
oysa ben yüreðimi taþýmakla mükellefim
acýsýna ortak deðildim
sevdasýna da
sensizlik yine tutuklamýþtý beni
gecenin en karanlýk saatlerine mahkum etmiþti
yýldýzlarý kalbimin hücresine býrakmýþ
onlarla yetin demiþler gibi
bense kendimle kavgaya tutunmuþtum
tenime sensizlik çarpýyordu
içim titriyordu
kalbim nefessiz kalýr gibiydi
bense ölmemek için çýrpýnýyordum
sonra sesini arýyordum
saat beni bensiz býraktýðý bir zaman
kendi odama yabancý kalmýþ gibi
kendi yataðýmda
kendi ellerime
kendi yüzüme
kendi sesime
þimdi sen belki
bir uykunun ortasýnda
sýrtýný mutluluða dayamýþ uyuyorsun
bense sensiz bir geceyi daha
seninle baþ baþa
seninle kol kola
seninle dudak dudaða
seninle burun buruna sabah ediyordum
yokluðun ecelsiz bir ölüm gibiydi
nefessiz kalsam da
sensiz kalmayacaðýma yemin etmiþim
dün yoktun
bugün varsýn
nefesini duymuyordum
kalp atýþlarýný da
ama kalbin kalbimin içinde yaþýyordu
ibrahim dalkýlýç
12.09.2020
02.15 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.