Efsunlu bir yalnýzlýk sýðýndýðým son durak, Birer, birer kapanmýþ huzura çýkan yollar. Gözlerim bulut, bulut; mevsimlerse çok kurak, Kolay, kolay aþýlmaz yalnýzlýk kokan yollar.
Çakýlýný, kumunu yerlere sere, sere, Su gibi hayat verdin geçip gittiðin yere, Önüne engel koydu; nehir, ýrmak ve dere, Horlanmaktan yorulup, sonunda býkan yollar.
Gurbet, sýla arasý git gel ömür çürüttü, Bazen kanat taktýrdý, bazen yerde sürüttü, Yanýyorum dedikçe, ateþlerde yürüttü, Þimdi mutlu musunuz baðrýmý yakan yollar?
Ovalardan ayrýlýp, yüce daðlardan aþtý, Mevsim kýþa dönerken saçlarým da aklaþtý, Menzile yaklaþtýkça adýmlarým sýklaþtý, Bulduðunu süpüren, su gibi akan yollar.
Çoðu zaman üstünde yaðmur ile kar olur, Kayalýk vadilerde taþlar düþer, dar olur, Kimi yerde bir tepe, kimi yerde yar olur, Yorgunluðum arttýkça, gülerek bakan yollar.
Ayýrmayý denedim sap ile samanýný, Seher vakti seyrettim daðlarýn dumanýný, Üzerime yükledi derdin en yamanýný, Kement oldu daima, boynumu sýkan yollar.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.