Öğrendim ...

Sonsuz bir karanlýðýn içinden doðdum.
Iþýðý gördüm, korktum.
Zamanla ýþýkta yaþamayý öðrendim.
Karanlýðý gördüm, korktum.
Gün geldi sonsuz karanlýða uðurladým sevdiklerimi..

Yaþamayý öðrendim.
Doðumun, hayatýn bitmeye baþladýðý an olduðunu;
Aradaki bölümün, ölümden çalýnan zamanlar olduðunu öðrendim...

Zamaný öðrendim.
Yarýþtým onunla...
Zamanla yarýþýlmayacaðýný,
Zamanla barýþýlacaðýný, zamanla öðrendim...

Ýnsaný öðrendim.
Sonra insanlarýn içinde iyiler ve kötüler olduðunu...
Sonra da her insanýn içinde
iyilik ve kötülük bulundugunu ögrendim...

Sevmeyi öðrendim.
Sonra güvenmeyi.
Sonra da güvenin sevgiden daha kalýcý olduðunu,
sevginin güvenin saðlam zemini üzerine kuruldugunu öðrendim.

Ýnsan tenini öðrendim.
Sonra tenin altnda bir ruh bulunduðunu. ..
Sonra da ruhun aslýnda tenin üstünde olduðunu öðrendim..

Evreni öðrendim.
Sonra evreni aydýnlatmanýn yollarýný öðrendim.
Sonunda evreni aydýnlatabilmek için önce çevreni aydýnlatabilmek gerektigini öðrendim.

Ekmeði ögrendim.
Sonra barýþ için ekmeðin bolca üretilmesi gerektiðini.
Sonra da ekmeði hakça üleþmenin,
bolca üretmek kadar önemli olduðunu öðrendim.
Okumayý öðrendim...

Kendime yazýyý öðrettim sonra...
Ve bir süre sonra yazý, kendimi öðretti bana...
Gitmeyi öðrendim.
Sonra dayanamayýp dönmeyi...
Daha da sonra kendime ragmen gitmeyi...

Dünyaya tek baþýna meydan okumayý öðrendim genç yaþta...
Sonra kalabalýklarla birlikte yürümek gerektiði fikrine vardým.
Sonra da asýl yürüyüþün kalabalýklara karþý olmasý gerektiðine aydým.
Gerçegi ögrendim bir gün...
Ve gerçegin acý olduðunu...
Sonra kararýnda acýnýn, yemeðe oldugu kadar hayata da lezzet kattýðýný öðrendim.

Her canlýnýn ölümü tadacaðýný, ama sadece bazýlarýnýn hayatý tadacaðýný öðrendim.

MEVLANA

Sosyal Medyada Paylaşın: