Tam þurada; Büzülüp oturduðum gýcýrtýlý sandalyede, Sebepsiz, alelade, aðlamam mý gerekiyor, Geçmiþi genzime sokan eylülün esintisini, Bir süs veya matem iþareti gibi, Boynuma baðlamam mý gerekiyor.
Gitgide kavrulan, buruþan, sararan tenime; Tatlý bir buse sözü olan kaderime, Kýzýp küsmem, baðýrýp, çýðýrmam mý gerekiyor, Aklýmda, fikrimde dolaþan; Saçýmda, sakalýmda gezinen, hayalî örümceklere, Sekiz bacaklý bir canavar yaratýp, Zehrimi savurmam mý gerekiyor. Bir nebze olsun, kendimi anlamam, Kurþuni boþluðumla barýþmam için, Toz olup daðýlmam mý? Kil olup, toparlanmam mý gerekiyor.
Ýþbu, bilinçsiz yaþamýma; Bir ses tonu kazandýrmak için, Eþekliklerime, eþekten alâ, anýrmam mý gerekiyor, Ne gerekiyorsa, el mahkûm, ’Ölümü’ tanýmam için, Sað olmam mý gerekiyor. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.