YAĞMURDA İKİ MONOLOG

Dünya, bir kere daha omuzlarýmda!
Boþverip her þeyi bir akþam vakti
Þöyle usulca yürüyorum
Bana eþlik eden yaðmurla beraber
Þehrimin izbe sokaklarýnda.

Sen yürü ben seyredeyim ardýndan
Dünyalar kadar derin bir iz býrak
Korkma, kimseye söz etmem adýndan
Yalnýz þöylece arada bir an bak!

Adým adým sayýyorum zamaný
Damla damla uzaklaþýyorum
Ýnsanlardan camlardan evlerden...
Toparlayýp yüreðimden dökülüyor bir cümle:
Umrumda olan yalnýzca sen, yalnýzca sen

Açma arayý, yalnýzlýk olmasýn!
Yüreðine ateþten damlalarýn
Sayýsýzca hüznü sakýn dolmasýn.
Býrak ne olacaksa olsun yarýn.

Akþam ve yollar, sonsuzluk gibi
Benimle birlikte akýp gidiyorlar
Yanýndan geçtiðim bir lamba bir araba
Geride kalýyor silinip karanlýklarda
Her þey, oluveriyor birden o’nsuzluk gibi!

Geceye huzur veren sessizliksin
Yaðmuru renklendiren gökkuþaðý...
Ýsterse bu akþam her þey silinsin
Kalsýn sade bu muhabbetin baðý!

Bu yürüyüþ, bu adýmlar siliyor geleceði
Sanki geçmiþe doðru uzanýyor zaman
Umutlar ve yarýnlar anýlara karýþýyor.
Âdeta yaðmur damlalarýyla,
Ateþten bir mânâ kazanýyor zaman!

Saat kaç olmuþ ne önemi var ki
Bazen sonsuzluk sýðar saniyeye
Hayatý toplamýþsýn ne tutar ki
Onsuzluk benzemez baþka bir þeye!

...

Ve durdum, yolumun sonu deniz...
Nefesimi kesen rüzgara inat
Hýrçýn dalgalara karþý ellerimi uzatýp
Öylece dünyalar üstü bir özgürlükle
Azade kalýyorum bir tüy kadar hafif!

Sanki deniz bu yaðmuru beklemiþ
Ýçinde yangýný söndürsün diye
Damlalarla hep sükunet eklemiþ
Sonsuzluðu daima sürdürsün diye

...

Yaðmur, yüklerimi alýp topraða veren
Yoluma yoldaþ bir ufuksun bana.
Yaðmur, yalnýzlýðýmý yayýp zamana seren
Yanýmda sonsuz bir kalabalýksýn bana.
Yaðmur, gözlerimde hüznü damla damla bitiren,
Yüzümde tarifsiz bir mutluluksun bana!
Sosyal Medyada Paylaşın: