YÜREĞİMDEN YÜREĞİNE MEKTUP

YÜREÐÝMDEN YÜREÐÝNE MEKTUP

Ýyi deðilim bu aralar..
Dermansýz bir sevdanýn elinden,
Amansýz derde düþmüþ gibiyim...
...........
Kimsenin duymadýðý kadar sessiz
Ciðerlerim yýrtýlýrcasýna sana feryatlarým var..
Aðlýyorum -sýzlýyorum
Yazýyorum- siliyorum
Günden güne ölüyorum
Ama duymuyorsun be vefasýz !
Hatrýmý bir kez olsun sormuyorsun...
............
Biliyorum sen beni unuttun..
Unuttun unutmasýna da
Hiç olmadý
Hiç olmazsa þiir diye yazdýklarýmý oku olur mu
Yüreðimin son çýrpýnýþlarý bunlar belkide

Bak yine yokluðunda
Hüzün sofrasýný kurdum
Baþ köþede sen
Elimi uzatsam dokunacak kadar yakýn
Ama hiç göz göze gelemiyecek kadar uzaksýn
O da yetmezmiþ gibi
Aklýma her düþtüðünde
Hasretin boðazýma diziliyor
Ve Sensizliðin ölüm korkusu sarýyor
Ben yine sana doyamadan
O sofradan aç kalkýyorum ...
.......
Kaðýda kaleme yükleniyorum!
Ýçime dert olan her þeyi
Yüreðimin iyileþmeyen yarasýna
Kalemimi bandýra bandýra
Eksik kalan yanýmý
Yani seni
Þiir diye yazýyorum ...
..............
Ama sen adýna ne dersen de
Ben biliyorum ki
Sensizliðe isyan etmiþ kelimelerin
Can çekiþen satýrlarý...
Ne bileyim yada
YÜREÐÝMDEN yüreðine MEKTUP...
Belkide söyleyemediklerim....

Halime Gürbüz Gökçe

04.09.2019
Sosyal Medyada Paylaşın: