Gecenin Dostları
Gecenin sessizliðinde yürüyorum
Bir ben varým birde ayak seslerim
Bedenimde yorgun ruhumda
Deniz kenarýndaki kanepeye oturup
Dalgalarýn sesini dinliyorum, her bir dalga
Beni baþka bir aleme taþýyor
Dalýyorum derin bir düþünceye
Binlerce soru beynimde cevap arýyor
Sanki rüzgar benimle konuþmak istiyor
Fýsýldýyor kulaðýma dertlerini bana anlat da
Hepsini karþýki daðýn arkasýna atayým
Dalgalar ayaklarýma seriliyor, ne olur üzülme diye
Onlar ne güzel dost hiç biride karþýlýk beklemiyor
Onlarla konuþup onlarla dertleþiyorum
Vakit bir hayli geç oldu, kanepeye iyice yerleþiyorum
Paltomun yakalarýný kaldýrýp, hafifce uzanýyorum
Göz kapaklarým aðýrlaþýyor uykuya dalýyorum
Bir kaç saat geçiyor aradan Martýlarýn sesleriyle
Uyanýyorum ve yeni bir günün yükünü taþýyorum
M.Osman Erengil
Sosyal Medyada Paylaşın:
mitat osman erengil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.