Resmine bakar otururdum, saatlerce geceleri. Sen yanýmdayken, ellerin rüzgâr gibi, süzülüyorken yanýmda, tutmaya korkardým ellerini. Öyle, öyle bir þeydi ki bu, çekinirdim n’apayým, çekinirdim yüzümü, yüzüne çevirmeye. Acaba sen, ilk Aþk’ým mýydýn? Dayanamadýðým görmeye.. Görmemeye.
Sosyal Medyada Paylaşın:
SAkmazlar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.