Yýllarýn yorgunluðu üzerimde dururken, Umutsuz bir sevdanýn sinemde izi kaldý. En küçük kusurumu hep yüzüme vururken, Göðsümün sol yanýnda çýkmayan sýzý kaldý.
Soðuk bakýþlarýyla buz tuttum yaz ayýnda, Bir yudum içemedim demlediði çayýnda, Büyük zelzele oldu kalbin kýrýk fayýnda, O depremden geriye yalnýz enkazý kaldý.
Önce böyle deðildi, incitmezdi bir caný, Yerinde duramazdý, sanki kaynardý kaný, Muhabbetle doluydu her saati, her aný, Bütün huyu deðiþti, sadece nazý kaldý.
Kafam karmakarýþýk, çözümsüz çokça soru, Kolayý kendi seçti, bana yükledi zoru, Düþünce girdabýndan Rabbim aklýmý koru, Ýtimadým kayboldu, azýn da azý kaldý.
Vurgun yiyen kalbimin düzelmesi zor gibi, Dilden düþen her sözün ateþ gibi, kor gibi, Daðlarýn çiçekleri kýrmýzýyla mor gibi, Bizim talihimizde kapkara yazý kaldý.
Yalnýz kaldýðým anda, geldi gülümseyerek, Mahcup tavýr takýndý, boynunu da eðerek, Yudum, yudum içirdi zehri ilaç diyerek, Aþýðý öldürdüler, ardýnda sazý kaldý. Geride ne bir peri, ne peri kýzý kaldý.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.