İNSANLAR KÖRDÜR NEFSİNE
ÝNSANLAR KÖRDÜR NEFSÝNE
Ýnsanlar kördür nefsine
Almak ister, yýkmak ister
Bir avuç toprakta, yaþarken
Bütün dünyayý cebinde ister
Ýnsanlar kördür nefsine
Duymak ister, sövmek ister
Yalan olduðunu bildiði halde
Ýnanýp yemin etmek ister
Ýnsanlar kördür nefsine
Güzeli dururken gözünde
Çirkini görmek ister
Ona sarýlýp uyumak ister
Ýnsanlar kördür nefsine
Yalan peþinden koþmak ister
Uçurum dan uçup düþmek
Bir hiç uðruna ölmek ister
Ýnsanlar kördür nefsine
Kendini beðenmek ister
Böbürlenip yürümek ister
Yerlerde sürünüp, düþmek ister
Ýnsanlar kördür nefsine
Hýrslanýp kendine saldýrmak ister
Bir delinin sözüne inanýp
Kendi ýrkýný bitirmek ister
Ýnsanlar kördür nefsine
Ýyiliði güzelliði görmez, bilmez
Kötülük yeþertir, hiç dindirmez
Kendini sadece düþünmek ister
Ýnsanlar kördür nefsine
Saygý duymaz kimseye
Sevgi bilmez, merhametsiz
Hep kendini haklý görmek ister
Ýnsanlar kördür nefsine
Bir yalana tutuþmuþ, sevgi nesine
Ezip, yýkýp geçmiþ, dünya hevesine
Ardýnda bir cehennem býrakmak ister
Ýnsanlar kördür nefsine
Yaþayýp gidiyor herþey hevesine
Ne saygý, ne sevgi, iþin böylesine
Küfürü yiye yiye, ölmek ister...
Hüseyin TORUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.