Kocaman bir boþluktayým Ýçimde devasa çukurlar birikiyor Gönlümün son kirintilari kalmýþ Sanki rüzgar üstüne rüzgar yemiþim Adým attýðým yollar çamur olmuþ Kalemim ve hatta kollarým kýrýlmýþ Kocaman bir yalnýzlýðýn içindeyim Düþüncelerim dahi karþý çýkýyor bana Sanki baðýrýyorum da duyaným yok Büyük bir kalabalýðýn içinde duruyorum Ve tek baþýma kendimi boðuyorum Ýçim içime atýyor sessizleþiyorum Gönül kýrýntýlarýmý topluyorum Tek baþýma oturmuþ aðlýyorum Her geçen zaman kendimi kaybediyorum Her geçen zaman sessizleþiyorum Her geçen zaman yanlýzlaþýyorum Her gece kendimle dertleþiyorum Gönlümden haykýrsam baðýrsamda Gönül kýrýntýlarým ile boðulsamda Ben gittikçe sessizleþiyorum...
Hüseyin TORUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüseyin TORUN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.