Yarayý sarmadým, Yaraya yâr açtým. Yâre de yara açtým. Ne yârim yaramý sardý. Ne de yaram kabuk baðladý. Gecenin içinde kabuðu diledikçe,yarama daha elzem yaralar açýldý. Gecenin zehrinde, umudun þerrinde... Kabuðun içinden devâsa yaralar yeþerdi. Biçare sarmaya uðraþýyorum, kanamaya baþlýyor. Kimselerin olmadýðý zamanlarda kan’ýyorum... Bilhassa ve biçâre... Yaramý gönlüme sunuyorum, yârdan ötürü. Yârdan ötürü ise yeni yaralar açýyorum. Kabuðu görsem ne alâ! Lâkin kabuk sýrra meyledi. Kandýðým, kanadýðým her an biricik, Kaný da, kanamayý da, yâri de, yarayý da aldým, kabul eyledim. Bilinmezlikte ve biricik...
Seher BARUT Sosyal Medyada Paylaşın:
Piraye💕 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.