Dizleri kara saplanmýþ ayakkabýsýný poþet ile baðlayan bir kýz. Gece karanlýk, yollar ki hep sana kapalýydý. Yamalý elbiseler, eþi olmayan bir çorabý giyerdin. Önlüðü yanmýþ bir çocuktun. Dizlerinden dirseklerinden yaralanmýþ Bir evdin evler arasýnda damý su damlatan. Loð atardýn her gece yüreðine ve eve. Çatýsýz, kiriþsiz direksiksiz bir evdin. Annesi ölmüþ babasý ölmüþ Berivan.
O kuþ seslerin yoktu artýk. Gülümseyen gözlerinde þimdi tutkalla tutturulmuþ bir acý. Dört duvar arasýnda güneþ görmeyen çiçek. Kapýlarý paslý, gece solan gündüz filiz veren bir acý. Topraklarý çorak susuz. Gözleri hep nemli kadýn. Ezilmiþ bir çiçek Berivan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Altıntaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.