Say ki ben Ýstanbul’um asýrlar öncesinden, Henüz fethedilmemiþ Fatih’in kursaðýnda. Gövdem de kanser gibi yayýlmamýþ betonlar, Boðazýmýn köprülerle boðulmasýna çok var.
Say ki daha vapurlar deðmemiþ sularýma, Kayýklar kadýrgalar ve martýlar sahibim. Ýnsan soyu baþlamamýþ coðrafyamý talana, Suya dalan martýnýn kirlenmemiþ kanadý.
Boðazýn iki yaný iki dev kanat gibi, Hezarfen’e uçmayý ben öðrettim bilen yok. Say ki ben Ýstanbul’um sen Marmara Denizi, Kýyýlarým da tuzun, uzaklar da gözün var.
Þimdi bir zikir gibi talan edilir baðrým, Açlýkla hýrsýzlýðýn arasýnda köprüyüm. Say ki ben Ýstanbul’um kahýr yiyip kan kusan, Sen Marmara denizi kýyýlarýma küsen...
Barýþ Çelimli Sosyal Medyada Paylaşın:
Barış Çelimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.