Bir duvarý yýkamadýðýn zaman onun üstünden atlamanýn da aydýnlanmaya dair olduðunu güneþin sana merhaba deyiþinde bulursun kumlara gömülmüþ duvarlarýyla ün salmýþ antik günahlar onlarý yaratan tanrýlarýyla çürür bir þeye inanmak kadar inanmamak da bir dindir görünmez bir duvarýn betonu zihnimizde baþlar duvar var mý diye kafamýzý saniyelik bir uðraþla çevirip ona bakmayýz bile duvar olsa da olmasa da yeryüzüne çizikler atmýþtýr tepemize binen atalarýmýz ya da tepesine bindiðimiz atlarýmýz her yürüyüþ baþladýðýmýz yere döner ve belkide bu yüzden en iyisi mi yerinde kalmanýn dogmatik annesine sarýlýr çocuk...
Ýlker ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
barbor Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.