Uyandım Gerçeğe
Ölüm bir ýslýk gibi dudaklarýmda.
Hiç düþürmüyorum aðzýmdan.
Bal deðil irin irin kan damlýyor.
Aðýz tadýyla kaçýrýyorum iþtahýmý
Kahkahalar vaktini bekliyor.
Müjde belkide son nefeste.
Ýçimde mazlum çocuk çýðlýklarý.
Vebal yakýn takipte.
Susamýþ çöl yiðidi yollara düþmüþ.
Leyla diye diye dolanýyor.
Ne vakit benim sahradan geçti.
Tayyi mekanda abdal arýyorum.
Hýzýr bilip her selam vereni.
Ýki çift kelam ederim hakikatten.
Gecede yýldýzlar kuþatýr evreni.
Ay yarýlmýþ olmayý hicap sayýyor.
Kýrgýn deðilim doðmayan güne.
Ýçine düþtüðüm çýkmazlar perdeliyor.
Ne vakit kavuþtu talihsizliðim üne.
Ýçimden bir þeyler göç ediyor.
Ölüm ne güzel bir nasihatsýn.
Kibirden baþým ermiþken göðe.
Artýk bana ne kadar yakýnsýn.
Gayrý uyandým gerçeðe.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.