Öncesinden haberi, ardýndan kendi geldi, Kaybettiðim cevheri sanki yeni bulmuþum. Belki de son vagona koþarak bindi geldi, Gözlerine bakýnca, yerle yeksan olmuþum.
Bir bahar sabahýydý, sandým bir peri geldi, Gönlümün pür neþesi, gözümün feri geldi, Unuttuðum gençliðim aklýma geri geldi, Güzelliðin yanýnda yaprak gibi solmuþum.
Kitaplar arasýnda saklanan bir anýyým, Karmaþýk duygularýn bilinmeyen yanýyým, Komadaki hastanýn beklediði kanýyým, Sevgiliye uzanan merhametli kolmuþum.
Dikenler arasýnda kýrmýzý bir gül bitmiþ, Seher vakti gelen yâr, gülü koparýp gitmiþ, Kapýmýzý çalmamýþ, biraz da sitem etmiþ, Uykuya yenik düþen talihsiz bir kulmuþum.
Kanýyor yaralarým sargýlarý açtýkça, Nefesim daralýyor senden uzaklaþtýkça, Ecelimiz yaklaþýr, bizler ondan kaçtýkça, Hiç çýkýþý olmayan, tek yönlü bir yolmuþum.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.