SÜKUT

Akþam sükut içinde bakarken yýldýzlara,
Tutarken olmayan senin elinden.
Þimdi tüm hayallerim dökülecek satýrlara.
Ondan ötesi yok sen olamayýnca.
Ve artýk biliyorsun;
Bugün bir can eriyecek ýrak bakýþlarýnda.
Senin haberin yoktu;
Sendin þiirin en güzel mýsralarýnda.
Satýrlarda yazdýðým tüm sevdalar hayal,
Yaþanmadý hiçbir þey ne önce ne sonra.

Susuyor lal kesilmiþ yorgun Mezopotamya,
Gözlerinin renginde þimþekler çakýyor,
Yüreðimde bir bir güller soluyor,
Bu bahar akþamýnýn serin gölgesinde.
Sardý benliðimi yokluðunda kalan sessizlik,
Kalemimle konuþurum sen olamayýnca,
Bakma öyle baðýrýp çaðýrdýðýma,
Üzerimde her þeyde bir sükutun hali hakim.
Hani bazen her þeyi deðiþtiren o tek bir hecelik,
Ýþte o olmayýnca berbat bir hal kalýr üzerimde.

Yine senin hayalinle bir akþam üstü sükut,
Seni yanýmdasýn gibi düþünmek,
Tebessümün ilaç gözlerin mesut,
Sonra bir anda çekip gitmek,
Seni hiç görmeden bilmeden düþünmek,
Uzak bir hayal olsa da seni yazmak yinede umut.

Hep bir falcýnýn bir sözü ile baþladý bu hayal,
Oysa falcý kadýn farklý anlatmýþtý seni,
O seni demiþti, yýllardýr beklediðin peri,
Yalnýzca hayalinle avuttu beni,
Ne büyücü, ne de falcýlara,
Ýnanmýyorum artýk o günden beri.

Yokluðunun bunca matemine raðmen,
Seni inatla yazabilmek yeniden,
Ve sen yoksun belki de hiç olmayacaksýn.
Belki de bir gün olacaksýn satýrlarda yazdýðým gibi,
Bir sahil kasabasýnda yakamozlu denizi izlerken,
Ya da serin akan Dicle’nin kenarýnda,
Belki de Mardin’in týlsýmlý sokaklarýnda.
Ýþte bu yüzden seni yazdým mýsralarda.

Seni bilmiyorum kimsin, neredesin,
Bir falcý kadýnýn yalanýyla baþladý,
Saçlarýn siyah gözlerin mavi,
Hep gülen bir yüz, üzerinde þiir havasý vardý.
Biliyorum söyledikleri hep yalandý,
Bunca güzellikler hepsi bir arada,
Hiçbir zaman bir þaire rastlamadý.

(Mehmet Zeki Aksoy )
Sosyal Medyada Paylaşın: