Çýkarma aklýndan sözü, öðüdü.
Gün gelir,sana; ne ! diye sorulur.
Nedensiz yürünmez, kesme umudu.
Önüne peþ peþe yollar sürülür.
Adým adým yürü, yitirme gücü.
Aldýrma derdine, verirse acý.
Kanatsan yaraný, baðlanýr ucu.
Akmaz daha fazla, yaran sarýlýr.
Aldanýp kahretme, tasaya derde.
Þükretsen, Yaradan koymaz ki darda.
Unutup gidersin, sorarsýn nerde,
Ne iz kalýr sen de nede dirilir.
Herkes konuþsa da sabrýný takýn.
Kimde kusur görsen söyleme sakýn.
Miski amber olsun, yüreðe kokun.
Bir dilden, bir dile cismin serilir.
Nefsine eðilme, yaslanma, çukur.
Doldurma kahýrla, içini, tükür.
Hissemize düþsün, bir kuru þükür.
Deðme Birisi’ ne divan kurulur.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.