ZAMAN
Bazen kayboluyor ellerimizde tutamýyoruz
Bazen baþa sarýp hep ayný diyoruz
Bir an geçip gidiyor zaman
Öyle bir an geliyor ki hep o anda kalýyoruz
O kadar zýt ki zaman kendi içinde
Bazen akýp gitmesine kýzýyor
Bazen biran önce dakikalar bitsin diye bekliyoruz
Öyle bir an geliyor ki zamanla kavga eder buluyoruz kendimizi
Kanayan yaralarý geçen zaman iyileþtirirken
Heyecanlarýmýzý, sevgilerimizi ana hapsetmesinden üzülüyoruz
Gençlikte gelecek zamaný, yaþlýlýkta geçmiþi hayal ediyoruz
Öyle bir an geliyor ki hem özler hem ister hem de nefret eder buluyoruz kendimizi
Kimi zaman da zamaný suçluyoruz yaþananlardan
Bu zamanýn insanlarý, aþklarý, dostluklarý da böyle deyip geçiyoruz
Sonra derin bir yalnýzlýða bürünüp zamaný kendimize yoldaþ ediniyoruz
Öyle bir an geliyor ki hem dost, hem düþman sayýyoruz zamaný
Çözülemeyen dertlerin ilacý oluyor bazen zaman
Zamana býrak düzelir, bu da geçer deyip teselli buluyor
En büyük belalarýn yükünü omuzlarýmýzdan atýyoruz
Bazen ona mahkum bazen onunla özgür hissediyoruz
Bazen de kaybettirdiklerine üzülüyor
Zaman beni benden, seni benden çaldý diyoruz
Yüzümüze dolan her çizgi onun eseriymiþ gibi
Kanlý býçaklý oluyoruz zamanla
Öyle bir an geliyor ki unutuyoruz þimdi ki aný
Geri gelmeyenlere, gelecekte bilinmeyenlere
Batan güneþe, doðan aya, mevsimlere
Akreple yelkovana takýlýp gidiyoruz
Cansu Kalçýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.