Eþref-i Mahlûk’a yücelten Rabbim!
Sen dilersen türlü türlü hâl benim.
Sýratý; kýldan da incelten Rabbim!
Lûtfuna yüz süren arzýhâl benim:
Meleklerin secdesinde görkemim
Yasak meyve aðusunda mâtemim
Niyazýmla Arafat’ta Âdem’im
Hâlik sensin; mahlûk benim, kul benim.
Ýzin verdin; mancýnýkla atýldým
Hikmetinle; köle diye satýldým
Kudretinle; bir balýða yutuldum
Nurum sensin; yanan benim, kül benim.
Mirac ile âlemleri aþtýrdýn
Aþkýn ile sýnýrsýzca coþturdun
- Beyt ’im - dedin; Beytullah’a koþturdun
Dâvet senin; - ara! -Benim,- bul! Benim.
Kâh Yunus’um; odunlarý sýrtýnda
Kâh Mevlânâ; kalýp Þems’in ardýnda
Kâh dünyayým; malýn, mülkün derdinde
Tamâ benim, hamal benim, çul benim.
Bâzan sende, bâzan ise aðyârým
Dost sanýp da þu nefsime uyarým
Sevda ile her gönülde bir yârým
Leylâ için; Mecnûn benim, çöl benim.
Þaþýp Nemrut ve Firavun olsam da
Denizlerde tünel açtýn asâmda
Dilden dile ibret olan kýssamda
Ebrehe’yi ibret eden fil benim.
Benim için halk eyledin âlemi
Hem tattýrdýn hem sevdirdin elemi
Mâdem bana bahþeyledin kalemi
Tarih benim, kültür benim, dil benim.
Ben olmazsam toprak nedir, din kime?
Geçmiþ nedir, bugün nedir, dün kime?
Vatan nedir, hükümdar ne, ün kime?
Bayrak benim, hilâl benim, al benim.
Çeþit çeþit nimetlerle donattýn
Akýl verdin, bana seni arattýn
Hamdolsun ki beni insan yarattýn!
Arý benim, çiçek benim, bal benim.
Kapýndayým! Ýsyanýmla, suçumla
Sýðýndýðým duadaki gücümle
Habibinin – ümmetimdir! - Tacýmla
Rahmetindir; tutunduðum dal benim…