BİRAZ EDEP
Ey kendini dev aynasýnda gören aristokrat
Kibir abidesi, tuzu kuru antidemokrat
Özünden baþkasýný görmeyen bürokrat
Kalbe ölüm fermaný yazan talebe-i Hipokrat
Biz köyde doðmuþuz köylü çocuðuyuz
Yoktur öyle süslü, allý pullu laflarýmýz
Küçüðü ezmez, büyüðe saygý duyarýz
Vatana millete hizmette sýktýr saflarýmýz
Parayla, makamla insanýn imtihaný zordur
Ýnsaný bozuk para gibi küçülttükçe küçültür
Ne oldum delisi yapar, lisaný haktan þaþar
Kibir, her yanýný, toy çocuklar gibi oynatýr
Bu denî dünya kimseye kalmadý bâkî deðil
Her daim gördüðün ham hayal, boþ rüya, bir im
Para el kiri, makam hizmet yeridir iyi bil
Kýrýlýrsa ham çömleðin, boþta kalakalýr elin
Seni adam sanýp yakýn görmüþtük ey bî-vefâ!
Gittiðin o yollardan biz dönüyorduk ey bî-vefâ!
Koyduðun dirsek böðrümüzü deldi ey bî-vefâ!
Bir ukelalýk ettin kýrdýn kalbimizi ey bî-vefâ!
Ne yapalým sen þehirde doðmuþsan, biz köyde
Göremiyorum bir türlü aramýzdaki fark nerede
Biz kibir nedir bilmez idik, baþýmýz hep yerde
Tevazudur asýl makbul olan daim Allah indinde
Gözümüz yok kimsenin yatýnda katýnda pulunda
Gelip el pençe divan duran namert olur kapýnda
Daim bakýp durduðun yalancý dev aynasý kýrýlýnca
Görünür kaþlarýn yerde, þaþý gözlerin süreyyâda
Ey aristokrat, toy bürokrat, huzursuz deli hoyrat
Ýçinin karasý dýþýna vurmuþ olmuþsun kömür surat
Biz seninle arkadaþ olamayýz, iþimizin adý hayrat
En iyisi sen gel, iþ iþten geçmeden Allah’a et itaat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.