ŞİİR ÇOCUK / 4 / NİHAYET

ÞÝÝR ÇOCUK / 4 / NÝHAYET



Annemin þevkat dolu dizlerine yatmýþým
Sanki babam saçýmý tarýyor þiir çocuk.
Büyümeden önce ben ne kadar rahatmýþým
Gerçeklerim düþleri arýyor Þiir çocuk.

Hüzüne yer açýlmýþ yüzümün boþluðunda
Milyonlarca yaþ bekler gözümün oluðunda.
Ayaklarým ömrümün yaslý yolculuðunda
Yeniden ayný yere varýyor Þiir çocuk.

Dünya garip bir mekan ölenler ve kalanlar
Þu an hayatta deðil demin nefes alanlar.
Karþýma dikilmekte bildiðim tüm yalanlar
Her yanýmý yýlanlar sarýyor Þiir çocuk.

Dört tarafým virane dört tarafým toz duman
Ayaz vurmuþ bahtýma kapkaranlýk asuman
Tekrar yýkýlmaktayým etrafa baktýðým an
Ruhumun bað bozumu sürüyor Þiir çocuk.

Özgürlük kitabýnýn ne sonu var ne baþý
Ömrümün teknesine devirdim onca yaþý.
Devam ediyor hala insanlýðýn savaþý
Zaman tozlu defteri dürüyor Þiir çocuk.

Cümleler türetirken yaþamýn belgesinde
Ölüm yazýyor ölüm zulüm genelgesinde.
Gölgeler bir sokaðýn karanlýk bölgesinde
Tutuþan sessizliðe yürüyor Þiir çocuk.

Yüreðim kanýyorken kanamýyor dizlerim
Giden çocukluðumla kayýp olmuþ izlerim.
Yeryüzüne bombalar düþüyorken gözlerim
Neden hep bu kabusu görüyor Þiir çocuk:

’Ölüm telden örgüler örüyor Þiir çoçuk.

ELÝF KESKÝN KARABULUT.../ ÞÝÝRLERÝN ÞAÝRÝ...
ÝLK ÝKÝ KITASI ÖNCEDEN, BÝTÝÞ : 04.03.2016... SAAT: 15:00


Sosyal Medyada Paylaşın: